1
|
" |
Mah,
Papah rék kawin deui, nya..."
Kuring anu keur anteng lalajo tipi, bari ngemil kuéh Mondé,
ngadadak kaselek. Sababaraha kali kabeureuyan. Si Papah, tara-tara, maké hideng
mangmawakeun cai dina dispénser. Leguk, cai ti Si Papah, dileguk lalaunan. Tuluy sababaraha kali dedeheman.
Asa aya nu ngaha-langan tikoro. Asa ku manis
èta Si Papah, watados téa. Na marukan boga pamajikan dua téh, teu lieur kitu? Anu
enggeus-enggeus gé, geuning sok jadi ricuh.
Kuring teu nembal. Geuwat kaléng kuéh
anu na lahunan, ditutupkeun. Tuluy diteundeun dina méja.
Acara tipi ngadadak asa jadi teu
kahalarti. Gep rémot tipi dicokot, tuluy saluran dipindah-keun. Ka ditu, ka dieu, ka ditu
deui, pusing. Papah teu loba komentar. Biasana mah sok protés, tipi kudu dina saluran berita waé. Tungtungna, tipi dipareuman.
"Cik, Mah, asa pararait létah,
bangunna mun nyuruput cikopi, bakal keuna."
Ih, na ari lalaki. Geus ngomong anu
pikanyerieun haté awéwé téh, lempeng maké hayang mang nyieunkeun cikopi sagala
rupa. Na tina naon haténa dijieun? Ku euweuh rasrasan pisan. Kumaha mun
cikopina diéngrinan, atawa dipurulukan nu pimatakeun.
Kuring ngajeten. Masih kapikiran omong-an Papah. Lain, lain
heureuy ayeuna mah. Béda nada sorana. Kateken semu jero. Tuluy aya beban.
Kuring apal pisan watek
salaki. Lain karék sataun dua taun, lalayaran rumah tangga jeung Si Papah téh.
Geus sawelas taunna. Lain waktu anu sakeudeung.
Kuring teu ngalayanan kahayangna. Léos
wé ninggalkeun Si Papah anu anteng maca koran. Sup ka kamer. Gebru,
ngabeubeutkeun awak sorangan. Gep kana bantal. Segruk
ceurik dita-han. Sora
ceurik ditutupan ku bantal. Bari ceurik, ras kana kakurangan diri. Emh, boa
teuing ku lan-taran
kuring teu bisa méré turunan ka manéhna, matak manéhna hayang kawin deui gé.
Padahal mah, enggeus éta gé dipariksa mah. Boh kuring,
boh salaki. Ceuk dokter mah,
narolmal duanana gé. Teuing atuh, can dipercaya wé meureun teu boga turunan téh. Ceurik beuki rongkah.
Sedih. Kacipta lamun bener kawin deui, ka nu ngora, geulis, seksi... alamat poho wé ka nu kolot
mah. Komo mun tinu ngora dikersakeun boga bati, kacipta, geus bakal pipohoeun
ka nu kolot kerejut mah. Umur geus nincak 50 taun, si Papah téh, boa enya manéhna
keur begér mindo. Na atuh,
saha anu geus matak nyieun haté
Si Papah ngadua.
Panon karasa beuki beurat. Kahayang téh
Si Papah nyusul ka kamer. Tuluy ngolo ka nu jadi pamajikan
anu keur ambek. Didago-dago
téh, teu norojol waé. Haté
beuki ambek, ku lantaran capé ceurik waé. Reup wé kasaréan.
Lilir-lilir téh, pédah aya sora klakson
mobil nu ngaliwat,
mani tarik. Koréjat, kuring ngoréjat. Keteyep cengkat, ngadeukeutan eunteung nu
gigireun méja gawé. Buuk awut-awutan, panon carindul teu puguh. Jorélat, mangsa
nu ka tukang,
ngajorèlat narèm-bongan.
Mangsa harita, basa kuring léléngohan kénéh.
Da sabenerna mah teu nyangka bakal kawin jeung Si Papah. Harita kuring geus
boga papacangan urang Purwakarta. Babaturan kuliah, lanceuk tingkat. Lila ogé
miara tali rasa téh, aya kana 4 taunna. Ari sugan téh bakal ngajodo. Tapi da geuning, nu dipikahayang kuurang, jadi lain carita. Der anu
boga indung jeung bapa téh, maké aya acara réuni, tuluy ngarérémokeun kuring jeung anak babaturanana.
Mimiti panggih jeung Si Papah, éstuning
biasa-biasa. Tapi lantaran nurut ka nu jadi kolot, ahirna kuring dipénta
kaputusan ku Kang Yédi, rék milih manéhanana, atawa milih pilihan kolot. Kuring gé
sabenerna mah geus meunang asak-asak ngitung. Malahan mah, kungsi dianteur ka
Soréang, manggihan jelema pinter, sangkan pangmilihkeun jodo. Harita mah, resep
wé kikituan téh, heureuy bari jeung babalédogan. Teu, sugan inget nu kitu patut
téh lumpatna kana syirik.
Astagfirullahaladzim.
Harita, duaan jeung Si Dédéh, ngajugjug tempat éta
téh. Sarua Dédéh gé rék tatanya. Tungtungna sakali séwang dibaca ku nu pinter téh.
Ari Dédéh mah salah tebakanana téh. Na ari ka kuring, mani bisa ceplés hampir
100 persén. Mimiti nyebutkeun kuring bakal kawin jeung anu dijodokeun, teu boga
anak, nepi ka bakal hayang ménta kawin deui. Haté asa ujug-ujug hayang néang
jelema pinter éta deui. Boa masih jume-neng. Da
harita gé, asa sataun dua taun kolotna ti kuring, bangunna leuwih heula itu.
Teuing kunaon, ieu leungeun meni lancar ngetik wapri ka Dédéh. Sobat kuliah téa.
Teuing kumaha, acara nga-chat asa ku lancar. Masing
can kaciri dibaca ku Si Dédéh gé, nu penting usaha, jeung pesan kakirim. Kuring
neundeun hénpon lalaunan.
"Mah..." ujug-ujug wé Si
Papah, teuing ti iraha, geus aya di tukangeun.
Kuring neuteup hapa, kana eunteung.
"Mamah téh, geulis," cenah, bari nyoo buuk kuring, siga tukang
salon, buuk dibeung-keutkeun.
Tuluy dirumbaykeun deui, kitu jeung kitu wé.
Kuring angger teu méré réaksi, ngan
ukur bisa kukulutus keuheul na jero haté. Keuheul masih minuhan dada. Gep awak kuring ditangkeup ti tukang.
Leungeunna ngaléng, tuluy sirahna,
na sirah kuring.
Kuring peureum.
Salam literasi dan terus berkarya
BalasHapus